Οδός Αγάπης -Χριστουγεννιάτικο παραμύθι
Οι κάτοικοι του μικρής χιονισμένης πόλης, σαν ήρθε η παραμονή των Χριστουγέννων, ένιωσαν ότι φέτος κάτι περίεργο συνέβαινε… ότι κάτι έλλειπε… κάτι πολύ σημαντικό….
Το ένιωσε ο ζαχαροπλάστης, που τα μελομακάρονά του έβγαιναν από το φούρνο αλμυρά.
Το ένιωσαν όσοι στόλιζαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και, αντί για πολύχρωμα στολίδια, κρεμούσαν γκριζωπά κουρελάκια… το ένιωσαν και οι δρόμοι, που αντί να φορούν τα γιορτινά τους, ήταν βρώμικοι, σιωπηλοί και θλιμμένοι.
Πρωί – πρωί , ο μικρός Πέτρος ντύθηκε με ζεστά ρούχα, πήρε το τρίγωνό του και βγήκε, όπως και τα άλλα παιδιά, να πει τα κάλαντα.
Πρώτα πήγε στο ζαχαροπλάστη. Τον βρήκε στεναχωρημένο να προσπαθεί να καταλάβει γιατί κάθε φουρνιά με μελομακάρονα έβγαινε πιο αλμυρή από την προηγούμενη, γιατί οι κουραμπιέδες ήταν άνοστοι σήμερα το πρωί και σκληροί σαν πέτρα. Είχε βάλει το καλύτερο, το πιο αγνό βούτυρο. Είχε καβουρντίσει τα πιο άσπρα αμυγδαλάκια. Κι όμως οι κουραμπιέδες ήταν χάλια. Όσο για τις δίπλες; Αδύνατον να διπλωθούν και να ρουφήξουν το μέλι.